Երբ լուսաբացին աչքերդ բացես, ու դրսում հանկարծ դու անձև տեսնես, հիշիր սիրելիս անձև չի գալիս,այդ ես եմ հեռվում կարոտից լալիս:
Մի օր արցունքոտ աչքերով կնայես լուսանկարիս ու կհասկանաս, որ դրանից մոտ էլ չեմ լինելու:
Մենք ապրում ենք աշխարհում, որտեղ ժպիտը չի նշանակում լավ վերաբերմունք, որտեղ բառերը արժեք չունեն, որտեղ սրտի փոխարեն քար է:
Լաց մի եղիր Ոչ ոք արժանի չէ քո արցունքներին, իսկ ով որ արժանի է, երբեք թույլ չի տա, որ լաց լինես:
Ասում են հույսը վերջում է մեռնում, բայց մեռնում է չէ :(
Հիմար աշխարհ, դաժան մարդիկ, ոչ ոք չի հասկանում, բայց բոլորը մեղադրում են:
Հավանեցի՞ր, դե տեղեկացրու ընկերներիդ`
Մեկնաբանություններ չկան:
Մեկնաբանել :